Doelen stellen, kan jij er iets mee? En ken je de term backtracking?
Een doel haal je of heel makkelijk en dan moet je weer een doel stellen. Of je haalt het helemaal niet.
Wat een gedoe. Oké, concrete, tastbare doelen zijn wel haalbaar. Maar daar heb ik én geen stappenplan voor nodig én daar hoef ik ook geen doel voor te stellen.
Dat doe ik gewoon. HOE? Geen idee, daar gaat deze blog niet over. Ik heb gewoon niets met de term doelen stellen.
Ik denk anders, gebruik andere woorden.
backtracking & doelen
Het is op een training van Marjon Kuipers dat ik dit door krijg. Dag 5. Ik zit midden in het lokaal aan zo’n grote langwerpige tafel met 30 mensen om mij heen, die mij verwachtingsvol aankijken. Een team van mensen dat elkaar aardig goed kent en ik ben de enige vreemde eend in de bijt. Normaal gesproken zou ik dan vol stress zijn en niet uit mijn woorden kunnen komen, maar deze training geeft ruimte. Veel ruimte. Ik voel me veilig en op mijn gemak. Heel bijzonder. Ik hoor mezelf zeggen, op het moment dat Marjon het heeft over doelen stellen, dat ik er niets mee heb. Ze vraagt door en ik antwoord. En ze vraagt weer door en wat ik ook antwoord, ze blijft doorvragen en ik raakt geïrriteerd. Ik snauw haar bijna toe: “ik heb er gewoon niets mee. Punt.”
van irritaties naar stralen
En daar gebeurt het, na een korte pauze, vraagt ze weer door en ik antwoord. Zij vraagt en ik antwoord nog een keer, zoekend naar woorden en ik ontdooi. Wat gebeurt hier? Bijna triomfantelijk kijkt Marjon rond in de groep. “Zien jullie dit?” Iedereen knikt enthousiast.
Nog steeds heb ik niks door. Wat gebeurt hier? Waarom ben ik eerst zo geïrriteerd en zit ik nu stralend rond te kijken. Ik probeer het gesprek terug te halen. Iets over mijn pijlen richten op en informatie verzamelen en dat ik dan….
de kracht van herhalen
En dan hoor ik Marjon zeggen: “Eerst vatte ik haar tekst samen in mijn eigen woorden. Daar raakte Eline van slag van. Je zag haar denken: dat zei ik niet, je verdraait mijn woorden”. “Daarna herhaalde ik (Marjon dan, hè) letterlijk haar tekst en nodigde ik haar uit verder uit te leggen wat ze bedoelde. Zo simpel is het.”
woordgevoelig
En zo simpel is het inderdaad. Ik ben nogal woordgevoelig en dan helpt het niet als de ander in haar of zijn eigen woorden een samenvatting maakt. Elke woord heeft dan voor mij weer een andere betekenis en met dat verschil van inhoud gaat mijn brein dan aan de slag.
Het is al zo lastig uit te leggen hoe dat werkt in mijn hoofd. Schrijven gaat mij veel beter af. De techniek van herhalen, letterlijk hetzelfde zeggen, heet Backtracking. Ken je het niet? Zoek het op en maak het je eigen.
